سابقه و هدف: مطالعه شخصیت می تواند به توضیح آسیب شناسی در اختلالات روانی کمک کند. هدف این پژوهش، بررسی اختلال افسردگی اساسی ((MDD Major Depressive Disorder براساس تئوری تجدیدنظرشده ی حساسیت به تقویت (r-RST) revised-Reinforcement Sensitivity Theory می باشد. مواد و روش ها: چهل وپنج بیمار MDD به همراه 45 فرد سالم به عنوان گروه کنترل در مطالعه حاضر شرکت کردند. به دنبال فرم رضایت آگاهانه، مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCID-I)، آزمون هوش عمومی (SGIT)، پرسشنامه 5 عاملی جکسون برای سنجش شخصیت، و سیاهه افسردگی بک (BDI-II) برای دو گروه اجرا شدند. داده ها با استفاده از خی دو، آزمون t مستقل، تحلیل واریانس (ANOVA) و تحلیل واریانس چندراهه (MANOVA) تحلیل شدند. نتایج: نتایج MANOVA تفاوت معناداری بین گروه های MDD و گروه کنترل در آیتم های پرسشنامه 5 عاملی جکسون نشان دادند. نمره گروه MDD در r-BAS)) Behavioral Activation System (0/242h2=، 0/001>P) کمتر از نمره گروه کنترل؛ اما در r-BIS (0/367h2=، 0/001>P)، Fight (0/245h2=، 0/001>P)، Flight(0/068h2=، 0/003=P)، Freeze (0/081h2=، 0/001>P) بیشتر بود. نتیجه گیری: افسردگی به طور قابل ملاحظه ای مرتبط با BIS)) Behavioral Inhibition System است، اما با BAS))Behavior Activation System در ارتباط نیست. دانش بیشتری از r-RSTمی تواند به تشخیص، سبب شناسی و تداوم اختلالات روانی رایج کمک کننده باشد. نتایج این پژوهش می تواند به فهم آسیب شناسی مرتبط با شخصیت بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی کمک کند.

زمینه و هدف: نقش عوامل مختلف در بروز اختلال روان بی اشتهایی، مورد توجه قرار گرفته است. از جمله این عوامل، حساسیت به تقویت، باورهای فراشناختی، تنیدگی و خودپنداشت بدنی به عنوان عوامل مؤثر در بروز و تداوم این اختلال مورد بررسی قرار گرفته اند. هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش میانجی خودپنداشت بدنی در رابطه ساختاری حساسیت به تقویت، باورهای فراشناختی، و تنیدگی با روان بی اشتهایی بود. روش: این پژوهش، مطالعه­ای توصیفی از نوع همبستگی و پژوهش های مدل یابی است؛ جامعه آماری مطالعه حاضر شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه یکم شهر تهران در سال 1401-1400 بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های روان بی اشتهایی (استیس و همکاران، 2004)، خودانگاره بدنی (روو و همکاران، 1999)، حساسیت به تقویت (جکسون، 2009)، اضطراب، افسردگی، تنیدگی (لویبند و لویبند، 1995)، و باورهای فراشناختی (کارت رایت و همکاران، 2004) را به صورت آنلاین تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از روش حداقل مربعات جزئی با نرم افزار SPSS26 و SmartPLS3 استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که مدل اصلاح شده رابطه ساختاری حساسیت به تقویت، باورهای فراشناختی، تنیدگی با روان بی اشتهایی و با میانجی گری خودپنداشت بدنی از برازش لازم برخوردار است. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری کرد که خودپنداشت بدنی نقشی میانجی در رابطه حساسیت به تقویت، باورهای فراشناختی و تنیدگی با روان بی اشتهایی داشته است. درواقع درک و پنداشت افراد از بدن خود و نیز نوع احساس آنها از درکی که از بدن خود دارند دو بعد تشکیل دهنده تصور از بدن است و درصورتی که این خودپنداشت بدنی به‎صورت تصور منفی از بدن باشد به نارضایتی از بدن منجر می‎شود.

نظریه عصب روان شناختی گری تبیین می کند که چگونه صفات شخصیتی مرتبط با مغز با شکل گیری اختلال های آسیب شناختی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر بررسی روابط همبستگی و بررسی مدل میانجی گری ارزیابی شناختی و فرونشانی به عنوان دو راهبرد تنظیم هیجانی، بین سیستم های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود. به این منظور، از بین دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا و ارومیه تعداد 340 نفر بر اساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و از نظر حساسیت به تقویت، ارزیابی شناختی و فرونشانی و مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج همبستگی و تحلیل مسیر نشان داد که همبستگی مثبت معناداری بین سیستم بازداری با اضطراب و استرس و فرونشانی و همچنین همبستگی منفی با ارزیابی شناختی وجود دارد. سیستم فعال ساز رفتاری همبستگی منفی معناداری با اضطراب، افسردگی و استرس و نیز همبستگی مثبت با ارزیابی شناختی داشت. بین ارزیابی شناختی با اضطراب، افسردگی و استرس همبستگی منفی به دست آمد. الگوی مدل یابی تحلیل مسیر نشان دهنده روابط نیرومند سیستم های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود و ارزیابی شناختی و فرونشانی قادر به میانجی گری این روابط نبودند. به نظر می رسد حساسیت سیستم های مغزی-رفتاری موجب آسیب پذیری نسبت به علایم آسیب شناسی روانی می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین صفات شخصیتی مرضی و هم وابستگی با در نظر گرفتن میانجی گری حساسیت به تقویت (سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری) بود. روش روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه زنان دارای همسر دارای اختلال مصرف مواد شهرستان سنقر در سال 1400 بود. از این بین، 200 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از شاخص هم وابستگی هالیوک، پرسشنامه شخصیت راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی-ویرایش پنجم و مقیاس سیستم فعال ساز/بازداری رفتاری استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که صفات شخصیتی مرضی بر هم وابستگی اثر مستقیم و معناداری داشت و سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری در این رابطه دارای نقش واسطه ای معناداری بودند. در مجموع، نتایج نشان داد که مدل از برازش مطلوبی برخوردار بود. نتیجه گیری سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری نقش مهمی در افزایش یا کاهش رابطه ی صفات شخصیتی مرضی با هم وابستگی دارند. بنابراین، پیشنهاد می شود در زمینه ی پیشگیری، تشخیص و مداخلات درمانی، هم وابستگی مورد توجه قرار گیرد.

اهداف نظریه حساسیت به تقویت تجدید نظر شده در ابعاد مختلف رفتار، هیجان ها، شخصیت و آسیب شناختی کودکان، نقش تعیین کننده ای دارد و به همین دلیل هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس بازنگری شده حساسیت به تقویت کودکان بود. مواد و روش ها روش این پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری مطالعه شامل تمام کودکان مدارس شهر همدان در سال تحصیلی 1397-1396 بودند. شرکت کنندگان شامل 417 کودک بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در خوشه اول دو ناحیه از سطح شهر انتخاب شدند، در این مرحله از هر ناحیه پنج مدرسه و از هر مدرسه 50 نفر انتخاب شدند. پس از گردآوری داده ها با توجه به ریزش برخی داده های غیرقابل استفاده، تعداد نمونه نهایی 417 نفر شد. سپس مقیاس های حساسیت به تقویت، عواطف مثبت و منفی و افسردگی، اضطراب و استرس در بین شرکت کنندگان به منظور پاسخ گویی اجرا شد. پایایی آزمون به وسیله آلفای کرونباخ، بازآزمایی و شاخص دونیم سازی ارزیابی شد، روایی هم زمان با سایر مقیاس ها برای تعیین روایی مقیاس حساسیت به تقویت صورت گرفت. ساختار عاملی تأییدی با تحلیل عاملی بررسی شد. یافته ها تحلیل عاملی نشان داد مقیاس حساسیت به تقویت سه عامل دارد و بررسی پایایی آزمون از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب برای عامل های جنگ وگریز، بازداری رفتاری و فعال ساز رفتاری (0/75، 0/76 و 0/68)، بازآزمایی (0/48، 0/56 و 0/61) و شاخص دونیم سازی (0/56، 0/51 و 0/67) نشان دهنده ثبات مقیاس بود. روایی ملاکی سیستم حساسیت به تقویت با دیگر مقیاس ها نشان از روایی واگرایی و همگرایی مطلوبی (P<0/05) داشت. نتیجه گیری درمجموع، یافته ها نشان داد مقیاس حساسیت به تقویت ویژگی های روان سنجی مطلوبی بین کودکان مطالعه شده دارد. با این حال به نظر می رسد زیرمؤلفه های مقیاس حساسیت به تقویت ثبات درونی پایینی بین کودکان مطالعه شده نسبت به نسخه اصلی دارند.

مقدمه و هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر مربی گری خیرخواهانه بر تقویت سرمایه انسانی با نقش میانجی سرمایه انگیزشی می باشد. روش شناسی پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق کارکنان معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش و جوانان بوده که به علت برخورد نزدیک با عملکرد ورزشکاران در سطح حرفه ای و قهرمانی برای پاسخگویی به پرسشنامه تحقیق انتخاب شدند. تعداد این کارکنان 68 نفر گزارش شد که براساس جدول مورگان 58 نفر به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شد که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که پایایی آن با آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون نرمال بودن داده ها، آزمون همبستگی و مدل معادلات ساختاری در قالب نرم افزارهای SPSS و smart PLS استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که مربی گری خیرخواهانه بر دو متغیر سرمایه انگیزشی و تقویت سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معناداری دارد. سرمایه انگیزشی دارای تاثیر مثبتی بر تقویت سرمایه انسانی بود و همچنین این متغیر در تاثیر مربی گری خیرخواهانه بر سرمایه انسانی دارای نقش میانجی بود. بحث و نتیجه گیری: آموزش یکی از روش های موثر در تقویت سرمایه انسانی است و در این میان مربی گری خیرخواهانه به عنوان یکی از روش های آموزشی می تواند از طریق افزایش سرمایه انگیزشی به تقویت سرمایه انسانی در سازمان ها کمک نماید.

هدف مقاله حاضر واکاوی تجربی یکی از تبیین های رایج در خصوص خشونت و پرخاش گری بین طرف داران تیم های فوتبال است. در این مقاله، ابتدا پرخاش گری و خشونت ورزشی تعریف و دسته بندی می شود، سپس با تلقی خشونت و پرخاش گری، به مثابه امری روانی ـ اجتماعی، تلاش شده است تا با استفاده از تئوری ناکامی ـ پرخاش گری واکنش های طرف داران تیم های فوتبال در شهر تهران در مواجهه با وضعیت هایی که منجر به ناکامی آنان در دستیابی به هدف های ورزشی شان می شود، تحت بررسی و تحلیل قرار گیرد. فرضیه اصلی پژوهش این است که «ناکامی طرف داران تیم های فوتبال در دستیابی به اهداف ورزشی شان سبب گرایش آنان به انجام رفتار پرخاش جویانه و خشونت آمیز می شود». جمعیت آماری پژوهش حاضر را 284 نفر از طرف داران دو تیم استقلال و پرسپولیس تشکیل می دهد و اطلاعات مربوطه با شیوه پیمایش در خلال برگزاری جام برتر باشگاه های ایران در سال 81-1382 گردآوری شده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که ناکامی تنها بخشی از پرخاش گری و خشونت ورزشی طرف داران تیم های فوتبال را در هنگام برگزاری مسابقه تبیین می کند.